Donderdag 10 augustus:
Eindelijk we vertrekken! Wie zijn we: Wimpie en ik. Die met dat groot bakkes ( rechts op de foto) benne kik! Wim gaat ook werken in Boston, maar zoals je op de foto kunt zien, had hij er toen al spijt van, tja...te laat!
Gelukkig zijn we donderdag nog netjes kunnen vertrekken, want blijkbaar hadden der een paar van die wackos thuis zitten knutselen aan een bommeke. Wat dus later ook al de shit verklaarde toen we op JFK in New York geland waren. Ten eerste hadden we op de vlieger al een verkeerd kaartje gekregen voor bij de douane, dus bij onze vriendelijke vriend aan de douane aangekomen, konden we terug om het juiste in te vullen. Tssss.... dat was omdat we een visum hebben, tja dat konden de girls van Delta Airlines natuurlijk niet rieken en wij konden dat niet weten. Toen we eindelijk al de nodige stempels hadden gekregen en onze vingerafdrukken hadden achtergelaten mochten we door! Daar begon de echte hel pas! Onszelf door de security loodsen. Ten eerste moest al het vloeibare uit de handbagage en mijne sjakos. Hup...alles dus maar in de valies gemoffeld. En dan door naar de nasty security, schoenen uit ( ze hadden der zelf om gevraagd, dus ik kon ook niks aan mijn stinkvoeten verhelpen...haha..dat waren pas stinkbommekes!), riem uit, ge kent dat he...al de nodige tralala. Toen we daar uiteindelijk door waren...moesten we nog helemaal naar de andere kant van het gebouw lopen...daar aangekomen..vliegtuig WEG! Yep, welcome to the USA!
Gelukkig konden we een uurke later wel vertrekken!
Uiteindelijk aangekomen in Boston, was mijn chauffeur er al vandoor, gelukkig had Wim een iets geduldigere chauffeur die mij vriendelijk aanbood mij te droppen bij mijn hotel!
Hupsakee, hotel in, hallo iedereen, slaapwel iedereen,...maffen was de boodschap!